سرمایۀ اجتماعی: تحدید دارایی یا پارامتر انتقال؟ با رویکرد اقتصاد هزینه مبادله

اقتصاد «هزینه مبادله» از سرآمدترین‌‌ حوزه‌‌های نهادگرایی نوین است که با مسئلۀ سازماندهی پیوند دارد. ویلیامسون، در آن‌چه که روش ابتکاری می‌‌خواند، نشان می‌‌دهد که پیامدهای هزینه مبادله وابسته به سازماندهی مبادلات در بازار هستند و «سلسله‌مراتب‌‌ها» تابعی از دارایی‌‌های اختصاصی (درجۀ محدودشدن دارایی به کاربری خاص) محسوب می‌شوند. از سوی دیگر، سرمایۀ اجتماعی از عواملی است که سبب کاهش هزینه مبادله می‌‌گردد. در برخی مطالعات داخل کشور، سرمایۀ اجتماعی به‌منزلۀ پارامتر انتقالی در نظر گرفته شده است که هزینه مبادلۀ هریک از ساختارهای سازماندهی را کاهش می‌‌دهد، اما این مطالعه، با بررسی سایر مطالعات انجام‌گرفته، نشان می‌‌دهد که بهتر است سرمایۀ اجتماعی را به‌مثابۀ نوعی تحدید دارایی در نظر بگیریم که هزینۀ شیوه‌‌های ورود غیرمستقیم را کاهش می‌‌دهد.